Θανάσης Πετράκος*

Οι αγρότες απάντησαν με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων τους στην κυβέρνηση η οποία νόμισε ότι μοιράζοντας «καθρεφτάκια σε ιθαγενείς» θα τους ξεγελάσει ώστε να σταματήσουν τον σκληρό αγώνα που δίνουν εβδομάδες τώρα για την επιβίωση τους. Τα αγροτικά μπλόκα σε όλη τη χώρα λένε οργισμένα ΟΧΙ στον «αργό θάνατο» σε πέντε αντί για τρία χρόνια που τους πρότεινε ο κ. πρωθυπουργός , λένε ΟΧΙ στις ανούσιες και γενικόλογες κυβερνητικές προτάσεις ορισμένες μάλιστα χειροτερεύουν τη δραματική θέση που βρίσκονται ως αποτέλεσμα του 1^ου και 2^ου μνημονίου και λένε ότι δεν μπορεί να παρουσιάζει η κυβέρνηση ως προτάσεις τις αυτονόητες και ισχύουσες υποχρεώσεις της πολιτείας . Το  αγροτικό  κίνημα το  οποίο  αγωνίζεται  σκληρά  ενάντια στα κυβερνητικά ασφαλιστικά και φορολογικά μέτρα βλέπει πιο καθαρά μετά το ναυάγιο της συνάντησης με την κυβέρνηση ότι ότι πρέπει να συνεχίσει να απαιτεί την άμεση απόσυρση και κατάργησή τους.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες είναι τόσο καιρό στο δρόμο γιατί το τρίτο μνημόνιο, που έχουν ψηφίσει οι 222 βουλευτές όλου του μνημονιακού «τόξου» (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ) και με το οποίο συμφωνεί και η Ένωση Κεντρώων, τους αφανίζει κυριολεκτικά αφού:

• Πολλαπλασιάζει τις ασφαλιστικές εισφορές.
  
  
• Αυξάνει υπέρογκα τη φορολογία.
  
  
• Σχεδόν τετραπλασιάζει την προκαταβολή φόρου από 27,5% που ίσχυε σε 100%.
  
  
• Αυξάνει τρομακτικά το κόστος παραγωγής (αύξηση του ΦΠΑ από 13% σε 23% για όλα τα γεωργικά μέσα και εφόδια, τρομακτική αύξηση του ΕΦΚ από 66 ευρώ/χιλιόλιτρο σε 300 ευρώ/χιλιόλιτρο κ.α.)
  
  
• Αφανίζει την κτηνοτροφία με την αύξηση της διάρκειας ζωής του φρέσκου γάλακτος.
  
  

Καταστρέφει την αμπελουργία με την επιβολή φόρου στο κρασί και στο τσίπουρο

Είναι αυτονόητο συνεπώς ότι εντός του μνημονιακού πλαισίου δεν μπορούν να λυθούν τα οξύτατα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών. Το  αγροτικό  κίνημα    είναι ανάγκη να συνδέσει τον αγώνα του με τον συνολικό αγώνα για την ακύρωση των μνημονίων.

Παράλληλα πρέπει να αντιπαλέψει τις απαράδεκτες κυβερνητικές προτάσεις α) Για την πρόταση της κυβέρνησης για αυστηροποίηση της έννοιας του κατά κύριο επάγγελμα αγρότη διότι αυτό θα έχει ως συνέπεια τον «εξοστρακισμό» όλων των μικρών αγροτών από την αγροτική δραστηριότητα και β) Για την «κάρτα του αγρότη» διότι  η «κάρτα αγρότη» θα αποτελέσει ένα ακόμα εργαλείο ομηρίας των μικρομεσαίων αγροτών στις Τράπεζες, οι οποίες θα αποκτήσουν δικαιώματα κατά προτεραιότητα επί των κοινοτικών ενισχύσεων των αγροτων.

 Άμεση προτεραιότητα του αγώνα της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ είναι να πάρει πίσω η κυβέρνηση όλα τα καταστροφικά αντιαγροτικά μνημονιακά μέτρα. Συγκεκριμένα η ΛΑΕ απαιτεί.

1. Απόσυρση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου
   
   
2. Διατήρηση του ΟΓΑ ως φορέα ασφάλισης των αγροτών
   
   
3. Καμία αύξηση στα ασφάλιστρα των αγροτών και  καμία  μείωση της κρατικής συμμετοχής στην  κοινωνική  ασφάλιση
   
   
4. Ακύρωση και ανάκληση όλων των φορολογικών μνημονιακών μέτρων που έχουν ψηφιστεί στα πλαίσια του1ου , 2ου και 3ου μνημονίου.
   
   
5. Αφορολόγητο  μέχρι  τα  12.000 ευρώ  και αφορολόγητες οι αγροτικές επιδοτήσεις μέχρι τα 12.000 ευρώ.
   
   
6. Απόσυρση του νέου φορολογικού νομοσχεδίου που έχει ετοιμασθεί στα πλαίσια εφαρμογής του 3ου μνημονίου.
   
   
7. Μείωση του κόστους παραγωγής (φτηνό αγροτικό ρεύμα και πετρέλαιο και χαμηλό ΦΠΑ για τα αγροτικά μέσα και εφόδια)
   
   
8. Χαμηλότοκη χρηματοδότηση των αγροτών μέσα από μια νέα δημόσια ΑΤΕ
   
   
9. Εφαρμογή ολοκληρωμένης εθνικής αγροτικής πολιτικής και κλαδικών πολιτικών για τα βασικά αγροτικά προϊόντα με στόχο την ενίσχυση της διατροφικής επάρκειας
   
   

Όμως  για να λυθούν τα προβλήματα των αγροτών πρέπει να υπάρξει μία καινούργια πορεία, της Ελλάδας σε αντιμνημονιακή προοδευτική κατεύθυνση  με  ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Προϋποθέσεις για αυτή την ανατρεπτική πορεία είναι.

• Η κατάργηση των μνημονίων και των μνημονιακών πολιτικών.
  
  
• Η ανατροπή της λιτότητας.
  
  
• Η άμεση παύση πληρωμών στο  δημόσιο χρέος και τη βαθειά διαγραφή του.
  
  
• Η εθνικοποίηση των τραπεζών και μια νέα δημόσια ΑΤΕ για να στηρίζει την αγροτική παραγωγή και τους αγρότες.
  
  
• Εθνική αγροτική πολιτική και κλαδικές πολιτικές για τα βασικά αγροτικά προϊόντα προς όφελος των μικρομεσαίων αγροτών.
  
  
• Η έξοδο από την Ευρωζώνη και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.
  
  

Η κλιμάκωση του αγώνα τους, η συμπαράταξή τους με  όλο τον αγωνιζόμενο Ελληνικό λαό και ο σαφής αντινεοφιλελεύθερος και αντιμνημονιακός προσανατολισμός του αγώνα τους, αποτελούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την τελική νίκη.

*Ο Θανάσης Πετράκος είναι υπεύθυνος Αγροτικής πολιτικής του Π.Σ. της ΛΑ.Ε.

29.02.2016 - 19:00

Στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20).

«Η ανάγκη για ένα Κέντρο Αγώνα στα χέρια των σωματείων και των εργαζομένων»

«Η ανάγκη για ένα Κέντρο Αγώνα στα χέρια των σωματείων και των εργαζομένων» ήταν το θέμα της εκπομπής Ράδιο Παντιέρα της Τετάρτης 24 Φεβρουαρίου, που μεταδόθηκε από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTOpen. Καλεσμένοι ήταν ο Χρήστος Κουρνιώτης, μέλος ΔΣ της ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, και η Ντίνα Ρέππα, γραμματέας του συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ Αριστοτέλης.

Οι δύο καλεσμένοι, αφού αναφέρθηκαν στην πετυχημένη και πολύ μαζική συνέλευση αγώνα στην οποία κάλεσε η Πρωτοβουλία για το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων την Δευτέρα στο ΤΕΕ, με τη συμμετοχή πάνω από 35 σωματείων με σχετικές αποφάσεις, αλλά και πολλών άλλων σωματείων και συλλογικοτήτων από χώρους δουλειάς και γειτονιές της Αττικής, επεσήμαναν ότι οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού έχουν σοβαρές ευθύνες για την υπό εξέλιξη προσπάθεια αποκλιμάκωσης του αγώνα ενάντια στο ασφαλιστικό έκτρωμα.

-Όπως είπε χαρακτηριστικά η Ντ. Ρέππα, «ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ «πήραν» μια μεγάλη απεργία στις 4/2 και την μετέτρεψαν σε αδράνεια».

-Ο Χρ. Κουρνιώτης κατηγόρησε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ότι είναι στο στρατόπεδο του YES EE, ότι αρνείται να κλιμακώσει τον αγώνα και απόδειξη αυτού είναι η στάση τους στις τελευταίες συνεδριάσεις των οργάνων των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, όπου οι πλειοψηφίες αρνήθηκαν να υιοθετήσουν την πρόταση των Παρεμβάσεων για νέα 48ωρη απεργιακή κλιμάκωση στις 9-10 Μαρτίου.

-Η Ντ. Ρέππα σχολιάζοντας τη στάση των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, αλλά ειδικά των ΜΕΤΑ-ΛΑΕ, και ΠΑΜΕ, τόνισε ότι ενώ στα λόγια μιλούσαν για συνέχιση του αγώνα, στην  πράξη συμπορεύονται με τις συστημικές παρατάξεις συναποφασίζοντας απο κοινού μια αόριστη μελλοντική απεργία-επικήδειο, εάν και όταν κατέβει το νομοσχέδιο. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο κόσμος του αγώνα έθεσε επί τάπητος το αίτημα της ολικής απόσυρσης του σχεδίου Κατρούγκαλου και επί ένα μήνα παλεύει ενάντια σε αυτή την προοπτική.

-Αναφερόμενη στο πρόγραμμα πάλης του κινήματος, η Ντ. Ρέππα είπε χαρακτηριστικά πως το εργατικό κίνημα οφείλει να απαντήσει με την ίδια «αυθάδεια» -όπως πράττουν κεφάλαιο και δανειστές απέναντι στα δικαιώματά τους- διεκδικώντας όχι μόνο «να μην περάσει» το κυβερνητικό σχέδιο, αλλά ο εργαζόμενος κόσμος να απαιτήσει να πάρει πίσω τον κλεμμένο πλούτο που παράγει, και που κυβερνήσεις, κράτος, εργοδότες και τρόικα έχουν λεηλατήσει από τα ταμεία.

-Ενώ ο Χρ. Κουρνιώτης απαντώντας σε ερώτημα για το εάν το κίνημα θα «σηκώσει το γάντι» της πάση θυσία παραμονής σε ευρώ-ΕΕ, σημείωσε ότι οι εργαζόμενοι είναι πιο έτοιμοι αυτή τη φορά να απαντήσουν «έξω από ευρώ-ΕΕ» για να ζήσουμε καλύτερα και ελεύθερα!

Οι δύο καλεσμένοι της εκπομπής, μεταφέροντας και τις αποφάσεις της Συνέλευσης Αγώνα της Δευτέρας 22/2, κάλεσαν όλα τα σωματεία να πραγματοποιήσουν έκτακτες γενικές συνελεύσεις, τις επιτροπές αγώνα και τις συλλογικότητες να κλιμακώσουν τις δράσεις τους και να μεταφέρουν παντού το μήνυμα της κλιμάκωσης με νέα 48ωρη πανελλαδική απεργία στις 9-10 Μαρτίου, σπάζοντας τις λογικές αναμονής και εκτόνωσης που επιχειρούν να επιβάλουν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Επίσης προανήγγειλαν τη διοργάνωση διήμερης πανελλαδικής συντονισμένης δράσης, με άλλους τοπικούς συντονισμούς σωματείων και συλλογικοτήτων, με ιδιαίτερη απεύθυνση στην νεολαία της ανεργίας, της εργασιακής περιπλάνησης και της ελαστικής εργασίας, η οποία πρέπει να μπει μπροστά στον αγώνα για τα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Στη δημοσιογραφική επιμέλεια και την παρουσίαση της εκπομπής ήταν ο Δημήτρης Σταμούλης, ενώ στην επιμέλεια του ήχου ο Κώστας Κυριακάκης.

Η εκπομπή Ράδιο Παντιέρα μεταδίδεται κάθε Τετάρτη στις 18.00 από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTOpen, στους 106,7 στα FM στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com. Επίσης, το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3, στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία.

Ακούστε στα βίντεο που ακολουθούν ολόκληρη την ενδιαφέρουσα εκπομπή εδώ: pandiera

Νίκος Μπογιόπουλος

 Ήταν στις «17 ώρες» της… «σκληρής διαπραγμάτευσης» του κ.Τσίπρα που άνοιξε ο δρόμος για την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς του τρίτου Μνημονίου.

    Θυμίζουμε τι έλεγε εκείνη η απόφαση της 12ης Ιουλίου 2015: 

  «Τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ που ζητούν χρηματοπιστωτική συνδρομή από τον ΕΜΣ αναμένεται να απευθύνουν, εφόσον είναι δυνατόν, ανάλογο αίτημα και στο ΔΝΤ. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση προκειμένου η Ευρωομάδα να συμφωνήσει σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ. Επομένως, η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης του ΔΝΤ (παρακολούθηση και χρηματοδότηση) από τον Μάρτιο του 2016».

    Η δέσμευση της κυβέρνησης Τσίπρα για την και πέραν του Μαρτίου του 2016 παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα έγιναν – αυτολεξεί - νόμος του ελληνικού κράτους με τον νόμο 4334 (ΦΕΚ Α' 80/16-07-2015).

    Αλλά και νωρίτερα, παραμονές του δημοψηφίσματος, ο κ.Τσίπρας αιτήθηκε  προς το Διοικητικό Συμβούλιο του ESM νέο δάνειο – και στην ουσία νέο Μνημόνιο - για την Ελλάδα βάσει των όρων «της συνθήκης του ESM».

    Αλλά όποιος ζητά την «αρωγή» του ESM γνωρίζει ότι, ταυτόχρονα, καταλήγει στα νύχια του ΔΝΤ. Η συνθήκη συγκρότησης του ESM αναφέρει ρητά:

    «Ένα κράτος μέλος της ευρωζώνης που ζητά οικονομική ενίσχυση από τον ESM αναμένεται να απευθύνει ένα παρόμοιο αίτημα προς το ΔΝΤ» (προοίμιο, παράγραφος 6).   

    Ενώ αυτά έχει κάνει η κυβέρνηση του κ.Τσίπρα, εντούτοις όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έλειψαν οι «αντιΔΝΤ» πόζες των κυβερνώντων, μηδέ του πρωθυπουργού εξαιρουμένου.

    Πρόκειται για το σύνηθες επικοινωνιακό μάρκετινγκ της κυβέρνησης, κάθε φορά που νέα αντιλαϊκά μέτρα βρίσκονται προ των πυλών, να ανασύρει από τη ναφθαλίνη τις ανύπαρκτες «κόκκινες γραμμές» της και το παραμύθι της… «σκληρής διαπραγμάτευσης».

    Αλλά κι αυτό το παραμύθι έφτασε στο τέλος του. Η ελληνική κυβέρνηση αιτήθηκε προς το ΔΝΤ, όπως ακριβώς προβλέπεται στις συμφωνίες που έχει υπογράψει, τη σύναψη νέου Μνημονίου μαζί του!

    Παρατήρηση 1η: Το νέο Μνημόνιο με το ΔΝΤ θα υπάγεται στο περίφημο αγγλικό δίκαιο. Είναι το δίκαιο για το οποίο ο κ.Τσίπρας έβγαζε πύρινους λόγους – πριν γίνει πρωθυπουργός – κατηγορώντας τους προηγούμενους πρωθυπουργούς και τις προηγούμενες κυβερνήσεις για «υποτέλεια» και «εθνική αναξιοπρέπεια».

    Παρατήρηση 2^η:  Τι θα περιλαμβάνει το νέο Μνημόνιο με το ΔΝΤ είναι δεδομένο. Πριν από λίγες μέρες ο γνωστός μας κ.Τόμσεν  ξεκαθάρισε ότι η παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα σημαίνει νέα βάρβαρα μέτρα ύψους από 5,5 έως 9,5 δισ. ευρώ μέχρι το 2018.  

    Με άλλα λόγια: Ενώ το τρίτο Μνημόνιο «τρέχει», η κυβέρνηση προχωρά στην σύναψη κι ενός 4^ου Μνημονίου!

    Η «αριστερά» του κ.Τσίπρα, η «αριστερά» που επιστρατεύεται από το σύστημα της αρπαγής και της εκμετάλλευσης για να φέρνει σε πέρας όσα δεν θα μπορούσε η Δεξιά, η «αριστερά» που έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, που επιμηκύνει την παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα, που συνεννοείται με τον ΣΕΒ για την διάλυση του Ασφαλιστικού, που κρύβεται πίσω από τα υποψίχουλα των «παράλληλων προγραμμάτων» την ώρα που ανακεφαλαιοποιεί τραπεζίτες, μπορεί να περηφανεύεται.

    Σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους έχει φέρει δυο Μνημόνια! Ίδια και χειρότερα με εκείνα που θα «έσκιζε»…   

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.



αναδημοσίευση από τον enikos

ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΟ ΦΡΑΧΤΗ - ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

Ενάντια στη ρατσιστική Ευρώπη-Φρούριο

Κατερίνα Θωίδου

Θανάσης Καμπαγιάννης

Γιώργος Πίττας

Σελίδες 120, τιμή 6 €

Είναι πραγματικά δυνατό να πετύχουμε την ανατροπή της πολιτικής της Ευρώπης-Φρούριο; Να ανοίξουν τα κλειστά σύνορα, να πέσουν οι φράχτες, να σταματήσουν οι πνιγμοί στο Αιγαίο και να δοθεί άσυλο στους πρόσφυγες; Υπάρχει περίπτωση να βγει ποτέ κανείς νικητής σε μια μάχη με τις κυρίαρχες πολιτικές των «παντοδύναμων» εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πώς παλεύουμε σήμερα το προσφυγικό ζήτημα;

Αυτά και άλλα ερωτήματα απασχολούν εκατομμύρια κόσμο που κάθε μέρα θλίβεται να βλέπει άνδρες, γυναίκες και παιδιά να χάνονται στα νερά της Μεσογείου και συμμετέχει στα κινήματα αλληλεγγύης.

Τις απαντήσεις επιχειρούν να δώσουν οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου. Ο Θανάσης Καμπαγιάννης σκιαγραφεί την πολιτική της Ευρώπης-Φρούριο και την προσαρμογή της κυβέρνησης Τσίπρα στις πιέσεις της, αναλύοντας τις βασικές παραμέτρους των νέων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών που είναι περισσότερο από ποτέ αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων. Η Κατερίνα Θωίδου περιγράφει το πρωτοφανές κίνημα αλληλεγγύης στην Ελλάδα και την Ευρώπη, που ζητάει “σύνορα ανοιχτά για την εργατιά”. Και ο Γιώργος Πίττας εξετάζει με ποιες πολιτικές και ποιες ιδέες χρειάζεται να είναι οπλισμένο αυτό το κίνημα για να μπορέσει να βάλει φραγμό στην ανθρωπιστική καταστροφή και τις ρατσιστικές πολιτικές.

Δείτε σε βίντεο τις ομιλίες του Γιώργου Τσιάκαλου (καθηγητή ΑΠΘ) και του Θανάση Καμπαγιάννη (πολιτική αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής) στη βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου

www.marxistiko.gr

 

Την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου στις 23.00, η εκπομπή "Με χωρίς πατρίδα" υποδέχεται ένα αγαπημένο φίλο και σύντροφο, τον Σάββα Κωφίδη, για μια χορταστική συζήτηση συνοδεία μεταλλικών ήχων!"

Συντονιστείτε στην ελεύθερη φωνή του ραδιοφώνου!

Συντονιστείτε στους 106.7 στα fm στην Αττική στην ΕΡΤopen. Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να μας ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5, στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.

Συνέχιση της πανελλαδικής αποχής έως και την Παρασκευή 4/3/2016 για το ασφαλιστικό

Η Συντονιστική Επιτροπή της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, συνεδρίασε σήμερα Πέμπτη, 25/2/2016, στα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας των Δικηγόρων έξω από το υπουργείο Δικαιοσύνης για το ασφαλιστικό.

Η Σ.Ε αφού διαπίστωσε ότι δεν έχει αναληφθεί μέχρι τώρα, καμία πρωτοβουλία από τη κυβέρνηση που να ικανοποιεί τα αιτήματα του δικηγορικού σώματος για απόσυρση του αντι-ασφαλιστικού προσχεδίου και χορήγηση ποσοτικοποιημένων στοιχείων ώστε να εκκινήσει από μηδενική βάση ένας ουσιαστικός διάλογος με όλους τους κοινωνικούς φορείς, αποφάσισε:

• Συνέχιση της πανελλαδικής αποχής των Δικηγόρων έως και την Παρασκευή, 4 Μαρτίου 2016,
• Σύγκληση της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας για το θέμα του ασφαλιστικού, την Τετάρτη, 2 Μαρτίου 2016.

Το Εργατικό Κέντρο Ν. Λάρισας, καλεί τους εργατοϋπάλληλους, άνεργους, συνταξιούχους, νέους και γυναίκες την Παρασκευή 26 Φλεβάρη, στις 7 μ.μ., στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς που θα γίνει στο μπλόκο της Νίκαιας, κόντρα στην κρατική τρομοκρατία που επιστρατεύει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους εισαγγελείς, προκειμένου να περάσει την βάρβαρη ταξική πολιτική της προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, εξαθλιώνοντας τους εργάτες, τους μικρομεσαίους αγρότες και ΕΒΕ.

Η αφετηρία θα είναι στο ΕΚΝΛ στις 6.30 μ.μ., για να γίνει η μετάβαση στο μπλόκο της Νίκαιας με Ι.Χ. αυτοκίνητα.

-Για τι;
           -Με ποιους;
                              -Πώς;

Η Λαϊκή Ενότητα είναι ένας νέος, μετωπικός πολιτικός φορέας, με ένα καινούργιο σχέδιο αντίστασης και ανατροπής της εγκατεστημένης μνημονιακής τάξης, για τη σωτηρία του λαού και της χώρας μας, η οποία διανύει ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας της.

Γεννηθήκαμε το καυτό καλοκαίρι του 2015, ύστερα από τη μεγάλη ανάταση που έφερε το συντριπτικό "ΟΧΙ" του δημοψηφίσματος και την οδυνηρή διάψευση από τη συνθηκολόγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στους εκβιασμούς των δανειστών.

Καμιά ήττα δεν είναι τελεσίδικη. Ο ελληνικός λαός έχει περάσει πολύ δυσκολότερες δοκιμασίες, αλλά κατάφερε να σταθεί και πάλι στα πόδια του, να διεκδικήσει ξανά ένα μέλλον ελευθερίας και δικαιοσύνης. Μας εμπνέουν το απελευθερωτικό, δημοκρατικό όραμα του Ρήγα Φεραίου, η λαϊκή εποποιία του ΕΑΜ και της Εθνικής Αντίστασης, ο αντιδικτατορικός αγώνας και η εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Τιμάμε και μαθαίνουμε από τις καλύτερες παραδόσεις των κινημάτων κοινωνικής και εθνικής χειραφέτησης που άλλαξαν τον κόσμο. Της "Άνοιξης των Λαών" του 1848 και της Γαλλικής Κομμούνας, της Οκτωβριανής Επανάστασης και του αγώνα κατά του Ναζισμού. Των επαναστάσεων της Κίνας και της Κούβας, του Μάη του ’68 και των κινημάτων εθνικής απελευθέρωσης, που αποτίναξαν το ζυγό της αποικιοκρατίας. Των σύγχρονων κινημάτων αντίστασης στην παγκοσμιοποιημένη οικονομική φρίκη και οικολογική καταστροφή, από τη Λατινική Αμερική μέχρι το Σιάτλ, τη Γένοβα και τις πλατείες των Αγανακτισμένων.

Γνωρίζουμε πως η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, μας παρακινεί όμως να αποτινάξουμε στη δική μας εποχή, τον δικό μας ζυγό. Το ζυγό των μνημονίων και του χρέους, που συνθλίβει τα κοινωνικά δικαιώματα των πολλών και μετατρέπει την ελληνική κοινωνία σε οιονεί προτεκτοράτο της Ε.Ε., πειραματικό εργαστήριο ενός αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού.

Γι αυτήν τη μεγάλη ανατροπή- όχι σε κάποιο μακρινό, ειδυλλιακό μέλλον, αλλά στο σκληρό παρόν- αγωνίζεται η Λαϊκή Ενότητα. Το σχέδιό της δεν είναι εγκεφαλικό κατασκεύασμα "ειδικών" και επαγγελματιών "πολιτικών". Πηγάζει από τις αγωνίες του κόσμου της εργασίας, τις αγωνιστικές εμπειρίες των προηγούμενων χρόνων, αλλά και τους κοινωνικούς αγώνες που αναπτύσσονται αυτήν την περίοδο. Φιλοδοξεί να συμβάλει στην ανάκτηση της αυτοπεποίθησης του λαού, δίνοντας άμεσες απαντήσεις στις πιεστικές ανάγκες του σήμερα και ανοίγοντας δρόμους για βαθύτερες αλλαγές, μέσα από τις οποίες θα αποκτήσει προοπτική νίκης η σοσιαλιστική προοπτική.

Μια τέτοια πορεία απαιτεί την εκ βάθρων επανίδρυση της Αριστεράς. Με την υπέρβαση αντιλήψεων και πρακτικών που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν τη μνημονιακή εξαετία και ιδιαίτερα τη «χαμένη άνοιξη» του 2015. Με αφομοίωση των διδαγμάτων από τον εκφυλισμό καθεστώτων και κυβερνήσεων που μιλούσαν στο όνομα του σοσιαλισμού. Σ΄αυτήν την επιτακτικά αναγκαία επανίδρυση φιλοδοξεί να συμβάλει η Λαϊκή Ενότητα.

Κατάργηση των μνημονίων, διαγραφή χρέους

Τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν για 40 χρόνια την Ελλάδα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έφτιαξαν μια οικονομία με πήλινα πόδια, που δεν άντεξε στη μεγάλη, διεθνή κρίση του αναπτυγμένου καπιταλισμού, η οποία ξεκίνησε το 2008 από τις ΗΠΑ. Τα ίδια κόμματα φόρτωσαν στον ελληνικό λαό τα σπασμένα της κρίσης. Τα δύο μνημόνια που μας επέβαλαν, προκάλεσαν τέτοια κοινωνική καταστροφή, που δεν έχει προηγούμενο σε αναπτυγμένη χώρα από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο λαός ανέδειξε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, γιατί του υποσχέθηκε ότι θα καταργήσει τα μνημόνια. Δυστυχώς, παρά τις αρχικές ταλαντεύσεις και τις ισχυρές αντιστάσεις στο εσωτερικό της, πέρασε τελικά το Ρουβίκωνα και ψήφισε μαζί με τα παλιά, αστικά κόμματα ένα τρίτο, καταστροφικό μνημόνιο. Η υλοποίησή του σημαίνει ακρωτηριασμό των συντάξεων, μεγαλύτερη λιτότητα, φορολεηλασία για τα μεσαία στρώματα, πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, εκποίηση του κοινωνικού πλούτου. Η εμπειρία από την τραγική μετάλλαξη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι χωρίς ισχυρή, ανατρεπτική πολιτική βούληση, χωρίς επεξεργασμένο σχέδιο απαλλαγής από τα δεσμά του χρέους και τους περιορισμούς της ευρωζώνης, χωρίς στήριξη σ’έναν ενημερωμένο και αποφασισμένο λαό, η ταπείνωση και η υποταγή γίνονται μονόδρομος.

Μόνο ένας πραγματικός λαϊκός ξεσηκωμός μπορεί να καθυστερήσει και να ματαιώσει τα αντιλαϊκά μέτρα. Να προκαλέσει πολιτικές ανακατατάξεις που θα οδηγήσουν στην κατάργηση των μνημονίων και των αποικιακών δανειακών συμβάσεων. Να στηρίξει τη στάση πληρωμών για τη διαγραφή του “παράνομου, επονείδιστου και επαχθούς χρέους”- όπως αυτό περιγράφεται στο πόρισμα της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής- ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του. Θα διεκδικήσουμε αποφασιστικά από τη Γερμανία το αναγκαστικό, κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις.

Σταθερή, αξιοπρεπής δουλειά για όλους

Ήδη η Γαλλική Επανάσταση, πριν από δύο αιώνες, διακήρυξε ότι κάθε πολίτης έχει δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή δουλειά και ζωή και ότι αυτό το δικαίωμα στέκεται πάνω από το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Σήμερα μας λένε ότι το κράτος δεν έχει καμία υποχρέωση- ο καθένας για τον εαυτό του και τον τελευταίο ας τον πάρει ο διάβολος- κι ότι ο επιχειρηματίας μπορεί να πετάει τον εργαζόμενο όποτε θέλει, σαν σκουριασμένο ανταλλακτικό.

Τεράστια κεφάλαια μένουν αδρανή ή διασπαθίζονται στα χρηματιστήρια και στην πολυτελή κατανάλωση, ενώ τεράστιοι πληθυσμοί ανθρώπων που θέλουν να δουλέψουν καταδικάζονται στην ανεργία- κι αυτοί οι δύο κόσμοι δεν μπορούν να συναντηθούν. Ιδού ο ακραίος παραλογισμός ενός συστήματος που έχει φάει τα ψωμιά του και θρέφεται πλέον από τις σάρκες του.

Δεν μπορεί να θεωρείται αναπόφευκτο για τη νέα γενιά να είναι αναγκασμένη να επιλέξει ανάμεσα στην ανεργία, την ανασφάλιστη, επισφαλή εργασία, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις ή τη μετανάστευση. Η νεολαία βιώνει συνολικά στην καθημερινότητά της το καθεστώς της λιτότητας, τη βαρβαρότητα του προσωρινού, το άγχος της ανασφάλειας, της ανελευθερίας και της μιζέριας, την αδυναμία να προγραμματίσει στο ελάχιστο τη ζωή της: από το σχολείο που μετατρέπεται σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο, μέχρι τη ζούγκλα που επικρατεί στην αγορά εργασίας.

Αγωνιζόμαστε για να ανακόψουμε την ύφεση, να μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης με ένα νέο οικονομικό- κοινωνικό πρότυπο. Για τη δημιουργία θέσεων πλήρους, σταθερής και αξιοπρεπώς αμειβόμενης εργασίας με γενναία αύξηση των δημόσιων επενδύσεων. Με παραγωγικές επενδύσεις των εθνικοποιημένων, στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων. Με στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη βάση της τήρησης των εργασιακών δικαιωμάτων και της αύξησης των θέσεων απασχόλησης. Με ενίσχυση των συνεργατικών και συνεταιριστικών εγχειρημάτων και των μορφών αυτοδιαχείρισης. Με τις αναγκαίες προσλήψεις στη δημόσια Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών, με προοπτική το 35ωρο, σε συνδυασμό με τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Με την καταπολέμηση της επισφάλειας, την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και της μετενέργειας, την ενίσχυση των επιθεωρήσεων εργασίας και τον αναπροσανατολισμό ενός ενιαίου, δημόσιου ΟΑΕΔ στη δημιουργία θέσεων εργασίας και στην ουσιαστική στήριξη των ανέργων.

Να παράγουμε αλλιώς, προς όφελος του εργαζόμενου ανθρώπου, διαφυλάσσοντας την οικολογική ισορροπία και την επιβίωση του πλανήτη

Η "ισχυρή Ελλάδα" που μας έταζαν, όταν μας έβαζαν πρώτα στην ΕΟΚ και ύστερα στην Ε.Ε. και στο ευρώ, αποδείχθηκε οφθαλμαπάτη, σαν αντικατοπτρισμός στην έρημο. Η βιομηχανία και η αγροτική οικονομία, συνολικά ο παραγωγικός ιστός, συρρικνώθηκαν. Αυτό που ήρθε ήταν μια "ανάπτυξη" με ημερομηνία λήξης, στηριγμένη στην υπερχρέωση, προς όφελος της ολιγαρχίας και των ξένων συνεταίρων της.

Μπορούμε αλλιώς! Η Ελλάδα δεν είναι η "Ψωροκώσταινα" που έλεγαν οι υποτελείς, μετεμφυλιακές κυβερνήσεις και επαναλαμβάνουν σήμερα, με άλλα λόγια, οι μνημονιακές δυνάμεις. Διαθέτει μια νέα, μορφωμένη γενιά, ανθρώπους του σωματικού και πνευματικού μόχθου με δεξιότητες και δημιουργικότητα. Έχει ορυκτό πλούτο, παραδοσιακές και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καλό κλίμα, εύφορη γη, τεχνογνωσία σε σημαντικούς βιομηχανικούς κλάδους, παλιούς και νέους, μνημεία της φύσης και του πολιτισμού. Αξίζει κάτι καλύτερο από το να την μεταχειρίζονται σαν ''ζητιάνο'' με απλωμένο το χέρι στους διεθνείς τοκογλύφους.

Η έξοδος από το λαβύρινθο των μνημονίων και του χρέους θα απελευθερώσει τεράστιους πόρους, που μπορούν να στηρίξουν μια ριζική αλλαγή του παραγωγικού μας προτύπου. Με γνώμονα όχι τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αλλά το δικαίωμα της εργαζόμενης πλειοψηφίας σε μια αξιοπρεπή ζωή. Με στροφή στις νέες τεχνολογίες, στην παραγωγή βιομηχανικών και αγροτικών προϊόντων υψηλής ποιότητας. Με την υποκατάσταση εισαγωγών από την εγχώρια παραγωγή, τη στήριξη της λαϊκής κατανάλωσης, προς όφελος των Ελλήνων παραγωγών και του περιβάλλοντος. Με αποφασιστική ενίσχυση της παιδείας και της έρευνας. Με ρήτρες σεβασμού των εργασιακών δικαιωμάτων στις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις. Με δημοκρατικό σχεδιασμό και κοινωνικό έλεγχο.

Καθοριστική είναι η οικολογική διάσταση αυτής της προσαρμογής, ώστε το παραγωγικό πρότυπο να καταστεί βιώσιμο. Όπως αναγνώρισε και η Διάσκεψη για το Κλίμα των 196 χωρών στο Παρίσι, είναι απολύτως υπαρκτός ο κίνδυνος καταστροφής τεράστιων εκτάσεων του πλανήτη, αν η θερμοκρασία αυξηθεί 1,5οC-2οC πάνω από τη βιομηχανική εποχή. Η απάντηση σ’ αυτήν τη δυσοίωνη προοπτική προϋποθέτει βαθιές αλλαγές, ιδίως στην ενέργεια από ορυκτά καύσιμα και τις μεταφορές, όπως και αποφασιστικές παρεμβάσεις εναντίον της διευρυνόμενης αστικοποίησης, της καταστροφής της φύσης και της αποψίλωσης των δασών.

Να μοιραστούμε τον πλούτο, όχι τη φτώχεια

Η νεοφιλελεύθερη επιδρομή εκτόξευσε τις ανισότητες, διεθνώς και στην Ελλάδα, σε επίπεδα που δεν είχαμε γνωρίσει εδώ και πολλές δεκαετίες. Ακόμη και στην επταετία της κρίσης, οι Κροίσοι δεν έπαψαν να γίνονται πλουσιότεροι, πλουτίζοντας από την καταστροφή της χώρας μας, σαν τους κατοχικούς μαυραγορίτες.

Φτάνει πια! 'Ήρθε η ώρα να πληρώσουν για την κρίση αυτοί που μπορούν κι αυτοί που φταίνε, όχι τα συνήθη υποζύγια του κρατικού προϋπολογισμού. Η αναδιανομή του πλούτου προς όφελος εκείνων που τον παράγουν δεν είναι μόνο πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι και όρος οικονομικής ανάκαμψης.

Δεσμευόμαστε για τον άμεσο τερματισμό των μειώσεων και τη στήριξη μισθών και συντάξεων. Για την άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ μηνιαία. Για την αποκατάσταση ελεύθερων συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της μετενέργειας. Για κατώτατες συντάξεις και επιδόματα ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού. Για ένα ασφαλιστικό σύστημα δημόσιο, κοινωνικό, καθολικό, με αναδιανεμητικό χαρακτήρα, με την εξασφάλιση πόρων για τη στήριξη των συντάξεων και την ανακεφαλαιοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, που έχουν λεηλατηθεί επί δεκαετίες από το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους.

Αγωνιζόμαστε για ένα δίκαιο, απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα, εργαλείο αναδιανομής υπέρ των φτωχότερων στρωμάτων, με κατάργηση της φορολογικής ασυλίας για το πολυεθνικό και μεγάλο κεφάλαιο. Για αύξηση της φορολογίας στα επιχειρηματικά κέρδη τουλάχιστον στο μέσο όρο της Ε.Ε. Για ατομικό αφορολόγητο 12.500 ευρώ για όλες τις κατηγορίες εισοδημάτων, μονοψήφιο ΦΠΑ τουλάχιστον σε όλα τα είδη λαϊκής κατανάλωσης, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και επιβολή φόρου μόνο στη μεγάλη, ακίνητη περιουσία. Για άρση των εξοντωτικών μέτρων που επιβλήθηκαν σε αγρότες και ελεύθερους επαγγελματίες.

Να πάρουμε στα χέρια μας από τους τραπεζίτες τον έλεγχο της οικονομίας

Η υπερδιόγκωση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου είναι ένα από τα πιο παθολογικά φαινόμενα του σύγχρονου καπιταλισμού. Τράπεζες, χρηματιστήρια και πειρατικά funds εκμεταλλεύονται τον μισθωτό και εκτός παραγωγής, οδηγούν στη χρεωκοπία νοικοκυριά και επαγγελματίες. Το τρίγωνο τράπεζες- μέσα ενημέρωσης- πολιτικό προσωπικό συνιστά τη μαύρη τρύπα της διαπλοκής, που καταπίνει κάθε ουσιαστική έννοια δημοκρατίας. Διαπλοκής, την οποία η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει, όπως δημαγωγικά ισχυρίζεται, απλά επιδιώκει να την θέσει υπό τον δικό της έλεγχο.

Μετά την κρίση του 2008, στην Ελλάδα και διεθνώς, οι κυβερνήσεις θυσίασαν τους εργαζόμενους για να σώσουν τους τραπεζίτες. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φόρτωσαν δύο φορές στον ελληνικό λαό τα βάρη της διάσωσης τραπεζών- ζόμπι, αφήνοντάς τες μάλιστα στα χέρια των επιχειρηματιών που τις οδήγησαν σε χρεωκοπία. Αντί να εθνικοποιήσει το τραπεζικό σύστημα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ προχώρησε και σε τρίτη ανακεφαλαιοποίηση, με αποτέλεσμα να το παραδώσει σχεδόν τζάμπα στα ξένα funds, κάτι που στοίχισε στους φορολογούμενους 40 δισ και στα ασφαλιστικά τους ταμεία δύοδισ.

Δεν αναγνωρίζουμε και δεν δεσμευόμαστε από αυτή την άθλια εκχώρηση, οι υπεύθυνοι της οποίας οφείλουν να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη. Μια νέα, μη υποτελής κυβέρνηση του λαού θα εθνικοποιήσει - κοινωνικοποιήσει, χωρίς καμία αποζημίωση στους ξένους γύπες και τους Έλληνες μεγαλοτραπεζίτες, όλες τις συστημικές τράπεζες, που διασώθηκαν με το αίμα και τον ιδρώτα των φορολογουμένων. Θα επανιδρύσει την Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και θα αποδώσει ευθύνες για τη σκανδαλώδη μεταβίβασή τους.

Το νέο, δημόσιο τραπεζικό σύστημα θα λειτουργεί υπό συνθήκες διαφάνειας και κοινωνικού ελέγχου. Θα αναδειχθεί σε στρατηγικό κέντρο για τον παραγωγικό μετασχηματισμό. Θα παράσχει την τόσο αναγκαία ρευστότητα στους επαγγελματίες και θα προχωρήσει σε πραγματική Σεισάχθεια και σε γενναία ρύθμιση των χρεών μικρομεσαίων επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Η πρώτη κατοικία θα προστατευτεί πλήρως και απολύτως, ενώ θα υπάρξει δίχτυ προστασίας και για τη μικρομεσαία ακίνητη περιουσία.

Να υπερασπιστούμε τα δημόσια αγαθά από το τσουνάμι των ιδιωτικοποιήσεων, για ένα διαφορετικό δημόσιο τομέα υπό κοινωνικό έλεγχο

Τα τρία μνημόνια έφεραν ένα τσουνάμι ληστρικής υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας που συσσωρεύτηκε με την εργασία και τη δημιουργικότητα πολλών γενιών εργαζομένων. Κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ενεργειακά, μεταφορικά και τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, υδρογονάνθρακες και κρίσιμες κοινωνικές υπηρεσίες μεταβιβάζονται μπιρ παρά σε ιδιωτικά και ξένα συμφέροντα, που δεν έχουν βάλει ούτε ένα ευρώ στη δημιουργία αυτού του κοινωνικού πλούτου. Στις πιο σημαντικές περιπτώσεις, δεν πρόκειται καν για ιδιωτικοποίηση, αλλά για μεταβίβαση ελληνικών δημοσίων επιχειρήσεων σε ξένες, κρατικές επιχειρήσεις.

Με το τρίτο μνημόνιο όλη η δημόσια περιουσία, υπολογιζόμενης αξίας 50 δισ, μεταβιβάζεται προς εκποίηση σ’ ένα νέο Ταμείο ελεγχόμενο απολύτως από τους «θεσμούς».Πρόκειται για ένα ακόμη σκάνδαλο, το μέγεθος και οι επιπτώσεις του οποίου ταιριάζουν μόνο σε χώρα που έχει υποστεί συντριπτική ήττα σε πόλεμο.

Στην Ελλάδα που οραματιζόμαστε, οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες- παιδεία, υγεία, ασφάλιση, μεταφορές, το νερό, η ενέργεια και οι επικοινωνίες- θα είναι δημόσια αγαθά, προσιτά στον καθένα και όχι πεδία ιδιωτικής κερδοσκοπίας. Το ΤΑΙΠΕΔ και το νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων που επέβαλε ο Σόιμπλε στην κυβέρνηση Τσίπρα θα καταργηθούν αμέσως. Οι ιδιωτικοποιήσεις θα ακυρωθούν και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις θα περάσουν στο δημόσιο, για να ανασυγκροτηθούν και να λειτουργήσουν προς όφελος όλου του λαού.

Αγωνιζόμαστε για την ανόρθωση του διαλυμένου συστήματος υγείας, με βάρος στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, με εθνική φαρμακοβιομηχανία και φαρμακαποθήκη. Για δημόσια, δωρεάν, δημοκρατική εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, προϋπόθεση για την οποία είναι να αυξηθούν δραστικά τα σχετικά κονδύλια.

Οραματιζόμαστε ένα διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα, χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς, με στόχο την προώθηση της κριτικής σκέψης, της σφαιρικής και σε βάθος γνώσης και όχι ασπόνδυλων δεξιοτήτων. Με τη σημαντική αύξηση του προσωπικού, την τόνωση της ενισχυτικής διδασκαλίας και της διδασκαλίας ξένων γλωσσών, τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας θα έχουν τη δυνατότητα να αποκτούν τα εφόδια που χρειάζεται ένας νέος άνθρωπος στον 21ο αιώνα, χωρίς να χάνουν χρόνο και χρήμα σε φροντιστήρια. Θεωρούμε αναγκαίο ένα διαφορετικό τρόπο πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που δεν θα καταστρέφει την εφηβεία και δεν θα αποστειρώνει το σχολείο. Αγωνιζόμαστε για μια πανεπιστημιακή εκπαίδευση ενάντια στη συνθήκη της Μπολόνια και των επιταγών του ΟΟΣΑ, που υποτάσσουν το πανεπιστήμιο στις ανάγκες της αγοράς.

Βασικό στοιχείο της ανατροπής θα είναι μια πραγματική πολιτιστική επανάσταση. Η κρίση και τα μνημόνια έφεραν μια οδυνηρή πολιτιστική ερήμωση, που υποβαθμίζει και στεγνώνει τη ζωή μας. Ο πολιτισμός της αγοράς συντρίβει τον παραγωγό, εκμηδενίζει τον πολίτη και αποθεώνει μόνο τον καταναλωτισμό, τη στιγμή μάλιστα που συρρικνώνει το λαϊκό εισόδημα. Διαλύει όλες τις συλλογικές ταυτότητες και ελπίδες, για να αφήσει στη θέση τους το φοβισμένο, μοναχικό άτομο.

Χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε μια καινούργια πολιτιστική άνοιξη. Στην εποχή της κρίσης παλιοί και νέοι καλλιτέχνες δημιούργησαν, με ελάχιστα μέσα, σημαντικό πολιτισμικό έργο. Αυτές τις ζωντανές δυνάμεις, την πρωτοβουλία και δημιουργικότητά τους θα στηρίξει η κυβέρνηση της μαχόμενης αριστεράς, ανασυγκροτώντας τους δημόσιους πολιτιστικούς θεσμούς, διασφαλίζοντας την αυτονομία τους και παρέχοντας τους αναγκαίους πόρους.

Απόδραση από τη νομισματική φυλακή του ευρώ, για μια νέα Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη

“Η Λαϊκή Ενότητα είναι το κόμμα της δραχμής”, διαλαλούν οι αντίπαλοί μας. Ψεύδονται ασύστολα. Η Λαϊκή Ενότητα δεν είναι ερωτευμένη ούτε με τη δραχμή, ούτε με το ευρώ, ούτε με κανένα νόμισμα. Αγωνίζεται για την έξοδο της χώρας από την κοινωνική βαρβαρότητα των μνημονίων και του χρέους, με ένα συνολικό πρόγραμμα υπέρ του ελληνικού λαού και εναντίον εκείνων που τον εκμεταλλεύονται και τον εξευτελίζουν. Ωστόσο, η σκληρά αποκτημένη πείρα από την πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε με τον πιο ωμό τρόπο την απλή αλήθεια: ότι δεν υπάρχει δρόμος διεξόδου για το λαό μέσα στην ευρωζώνη.

Γιατί το ευρώ δεν είναι απλώς ένα νόμισμα. Ευρώ είναι ο Σόιμπλε, ο Ντάισελμπλουμ, η τρόικα, τα μνημόνια. Η ευρωζώνη δεν είναι “το κοινό μας σπίτι”. Είναι εκείνη που μας παίρνει τα σπίτια και μαυρίζει τη ζωή μας. Είναι η πλήρης άρνηση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, η θεσμοποίηση της δικτατορίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Το πραξικόπημα του Ιουλίου του 2015 έπεισε τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών- ανεξάρτητα από το τι ψηφίζουν στις εκλογές και τι θεωρούν ρεαλιστικό σήμερα- ότι οι κυρίαρχοι της ευρωζώνης δεν είναι “σύμμαχοι” και “εταίροι”, αλλά οικονομικοί τρομοκράτες και πολιτικοί γκάνγκστερ. Η σοβαρή, συντεταγμένη προετοιμασία για τη μεγάλη απόδραση από αυτή τη νομισματική φυλακή αποτελεί αναγκαία, αν και όχι, βέβαια, ικανή συνθήκη για την εφαρμογή κάθε προοδευτικού προγράμματος.

Η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα από μια κυβέρνηση της Αριστεράς και των μαχόμενων λαϊκών δυνάμεων είναι προϋπόθεση για να απελευθερωθούμε από το βραχνά του χρέους και των μνημονίων. Θα αποκαταστήσει τον έλεγχο πάνω στον κρατικό προϋπολογισμό και τη ζωτικά αναγκαία ρευστότητα στην οικονομία, με την Κεντρική Τράπεζα ως δανειστή τελευταίας καταφυγής. Θα αποτελέσει παράγοντα ενίσχυσης των εξαγωγών και σταδιακής υποκατάστασης των εισαγωγών από εγχώρια προϊόντα. Τα περί κινδύνου υπερπληθωρισμού και αδυναμίας προμήθειας βασικών ειδών (τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα) εξυπηρετούν την προσπάθεια του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου να εκφοβίσει τον κόσμο με εξωπραγματικά σενάρια «οικονομικού πυρηνικού χειμώνα».

Οι δυσκολίες της μεταβατικής περιόδου δεν θα είναι «τεχνικές». Θα προέλθουν από τη βέβαιη αντίδραση της ολιγαρχίας και των ξένων συνεταίρων της, που θα δουν ότι τα συμφέροντά τους απειλούνται από τις λαϊκές δυνάμεις. Αλλά αυτές τις δυσκολίες θα τις βρούμε μπροστά μας έτσι κι αλλιώς, σε οποιαδήποτε προσπάθεια προοδευτικής αλλαγής, είτε με το ευρώ, είτε χωρίς αυτό. Επομένως, δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι υποταγής. Αντίθετα, μπορούν να αντιμετωπιστούν από μια κυβέρνηση οπλισμένη με τόλμη και συγκεκριμένο σχέδιο, από έναν ενημερωμένο και οργανωμένο λαό, με ισχυρές δομές κοινωνικής αλληλεγγύης.

Σ' αυτό το δρόμο, η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις πολιτικές και τους μηχανισμούς της Ε.Ε. Επιδιώκουμε την ανατροπή αυτής της σύγχρονης Αυτοκρατορίας από τους λαούς της Ευρώπης και την οικοδόμηση, στη θέση της, μιας νέας ένωσης κυρίαρχων κρατών, με προοδευτικές πολιτικές και σοσιαλιστικό ορίζοντα. Αλλά κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή. Ο ελληνικός λαός, που ασφυκτιά και αναζητά επειγόντως διέξοδο, δεν μπορεί να περιμένει παθητικά μέχρις ότου αλλάξουν, προς το καλύτερο, τα πράγματα σε άλλες χώρες.

Εάν τεθεί από τα πράγματα το δίλημμα “σύγκρουση με τη σημερινή Ε.Ε. ή εγκατάλειψη του προοδευτικού, ριζοσπαστικού μας προγράμματος”, ασφαλώς θα επιλέξουμε το πρώτο και θα καλέσουμε τον λαό να αποφασίσει με δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας μας στην Ε.Ε.. Είμαστε σίγουροι ότι μια Ελλάδα όρθια, ανυπότακτη και αποφασισμένη θα βρει πολύτιμους συμμάχους. Πρώτα απ' όλα στους λαούς της Ευρώπης, που θα δουν στις αγωνίες μας τις δικές τους αγωνίες και στον αγώνα μας τον δικό τους αγώνα. Κι αυτό θα διευκολύνει προοδευτικές ανατροπές στην Ευρώπη, προσφέροντας ανθεκτικά στηρίγματα στη δική μας υπόθεση.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες, ενάντια στο ρατσισμό και το νεοφασισμό

Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι που διέλυσαν κράτη κι έριξαν λαούς στο χάος εμφύλιων συρράξεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, σε συνδυασμό με την πείνα που φέρνει μαζί της η παγκοσμιοποίηση ενός άγριου καπιταλισμού, προκάλεσαν απερίγραπτη ανθρωπιστική καταστροφή και μεγάλα μεταναστευτικά κύματα. Το θέαμα των νεκρών παιδιών που ξεβράζει το Αιγαίο προκαλεί κάθε πολιτισμένη συνείδηση.

Εξίσου αποκρουστική είναι η αντίδραση της «ενωμένης Ευρώπης». Συνένοχοι στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στην αποδόμηση των εθνικών οικονομιών, οι κυρίαρχοι της Ε.Ε. υψώνουν τείχη, στήνουν φράκτες, στέλνουν στρατούς, επιστρατεύουν το ίδιο το ΝΑΤΟ εναντίον των μεταναστών και των προσφύγων. Δεξιοί και «Σοσιαλιστές» ψηφίζουν μαζί νόμους που δίνουν στις αρχές το δικαίωμα να κατάσχουν τα τιμαλφή των προσφύγων, αναβιώνοντας ανατριχιαστικές μνήμες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Τρίτου Ράιχ.

Η εξέλιξη αυτή δεν έπεσε από τον ουρανό, ούτε οφείλεται μόνο στην πίεση της ανερχόμενης Ακροδεξιάς, που βρίσκει στα πρόσωπα των μεταναστών αποδιοπομπαίους τράγους για την ανεργία και την εγκληματικότητα. Οι συνθήκες Σένγκεν και Δουβλίνου εξυπηρετούσαν εξ αρχής τη λογική της Ευρώπης- φρούριου, που διατηρούσε το δικαίωμα να παίρνει μόνο όσους μετανάστες ήθελε, ως φτηνή εργατική δύναμη, και να αντιμετωπίζει τους υπόλοιπους σαν «νέους βάρβαρους», που απειλούν, τάχα, τη νέα Αυτοκρατορία. Οι ισχυροί της Ευρώπης μεταχειρίζονταν εδώ και δεκαετίες τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς στις μεγαλουπόλεις τους ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στοιβαγμένους στα υποβαθμισμένα γκέτο της ανεργίας και της επισφάλειας, αντικείμενα καθημερινών αστυνομικών ελέγχων και ταπεινώσεων.

Η κυβέρνηση οφείλει να απορρίψει τον εκβιασμό που της ασκείται- να εφαρμόσει επιθετική πολιτική στο προσφυγικό και να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών- υπό την απειλή του εξοστρακισμού της από τη Σένγκεν. Στο κάτω- κάτω, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα σπουδαίο αν βγούμε από τη Σένγκεν, έχουμε όμως να χάσουμε κάθε ίχνος ανθρωπιάς, πολιτισμού και διεθνούς αξιοπρέπειας αν υποταχθούμε και σ΄αυτό το πεδίο.

Η Λαϊκή Ενότητα υποστηρίζει μια πολιτική ανθρωπισμού και αλληλεγγύης στο προσφυγικό. Αγωνίζεται για την καθιέρωση ασφαλών διόδων διέλευσης των προσφύγων και για την αναλογική απορρόφησή τους από τις χώρες- μέλη της Ε.Ε. Αντί για κέντρα κράτησης, ζητάμε ανοιχτές δομές φιλοξενίας με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Απαιτούμε να πέσει το Τείχος του Έβρου, που πολλαπλασιάζει τους νεκρούς στο Αιγαίο. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στη στρατιωτικοποίηση του προβλήματος, στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ και σε μια ευρωπαϊκή συνοροαστυνομία, που θα αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως εγκληματίες. Ζητάμε την απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα και την ισότιμη πρόσβασή τους στην παιδεία, την υγεία και τις κοινωνικές υπηρεσίες.

Ο ελληνικός λαός, αν και καθημαγμένος από την κρίση, έδωσε σπουδαία μαθήματα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης στην Ευρώπη του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Οι ναυαγοσώστες, οι ιστιοπλόοι, οι ψαράδες, οι χιλιάδες αλληλέγγυοι, άνδρες γυναίκες και παιδιά, στα νησιά του Αιγαίου, την Αττική και τις ελληνικές πόλεις, πρόσφεραν και προσφέρουν μεγάλη υλική και ηθική βοήθεια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αντιπαραθέτουν στον άξενο, διαιρεμένο κόσμο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και του πολέμου τον κοινό, δικό μας κόσμο.

Θα βρεθούμε στην πρώτη γραμμή των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και του αγώνα εναντίον του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, ιδιαίτερα- αλλά όχι μόνο- από την πλευρά της νεοφασιστικής, εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Τα ξενοφοβικά, ακροδεξιά ρεύματα είναι ντροπή για την Ελλάδα, μια χώρα που έστειλε γενιές μεταναστών “στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου της στοές” και που δεν μπορεί να ξεχνάει ότι πάνω από 6,5 εκατομμύρια Έλληνες της διασποράς ζουν και εργάζονται έξω από τα σύνορά μας.

Ελλάδα ανεξάρτητη και κυρίαρχη

Τα παλιά κόμματα εξουσίας κατάντησαν την Ελλάδα οικονομική αποικία της Γερμανίας και γεωστρατηγικό οικόπεδο της Αμερικής. Μετά τη μνημονιακή στροφή της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ήταν επόμενο να βαδίσει στα χνάρια τους και στο πεδίο της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Η Ελλάδα ακολουθεί σαν υπάκουος φαντάρος τις μεγάλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, που έφεραν τον πόλεμο και το εθνικιστικό μίσος στα Βαλκάνια, πυροδότησαν έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο με τη Ρωσία στην Ουκρανία, διέλυσαν το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία. Η κυβέρνηση ενισχύει την ενεργειακή εξάρτηση της Ελλάδα από το Ισραήλ και την Τουρκία, τους δύο βασικούς περιφερειακούς συμμάχους των ΗΠΑ, ακυρώνοντας τις δυνατότητες εναλλακτικών δρόμων, κυρίως με τη Ρωσία. Συνάπτει σύμφωνα φιλίας και συνεργασίας με την Αίγυπτο, νομιμοποιώντας το αιμοσταγές καθεστώς Σίσι.

Η Λαϊκή Ενότητα αγωνίζεται για την έξοδο της Ελλάδας από την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ και την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων από τη χώρα. Ο ελληνικός στρατός θα υπερασπίζεται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και δεν θα συμμετάσχει εφεξής σε καμία ιμπεριαλιστική επέμβαση. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο προσφυγικό, πράγμα που σημαίνει, πέραν των άλλων, παράδοση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, ενώ ενθαρρύνει τις τουρκικές, επεκτατικές διεκδικήσεις.

Στηρίζουμε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό, για μια Κύπρο ενιαία και ανεξάρτητη, χωρίς δυνάμεις κατοχής και ξένες βάσεις. Επιδιώκουμε μια πολιτική ειρήνης και φιλίας με την Τουρκία και τις άλλες βαλκανικές χώρες, με σεβασμό των υπαρχόντων συνόρων. Τασσόμαστε υπέρ της ειρηνικής επίλυσης των διμερών διαφορών στη βάση του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του Δικαίου της Θάλασσας. Ζητάμε να σταματήσει άμεσα η απαράδεκτη στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ και να αναγνωριστεί πλήρως το κράτος της Παλαιστίνης.

Εθνική ανεξαρτησία δεν σημαίνει απομόνωση. Το αντίθετο. Μια κυρίαρχη Ελλάδα θα μπορέσει να αναπτύξει ισότιμες σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με όλο τον κόσμο. Θα ακυρώσουμε, όμως, συμφωνίες ολέθριες για την εργασία και το περιβάλλον, όπως η διαβόητη ΤΤΙΡ, που βάζει τις πολυεθνικές πάνω από τα εθνικά κράτη.

Λαϊκή «μεταπολίτευση»

Στις μέρες μας, η δημοκρατία κινδυνεύει να καταντήσει άδειο κέλυφος. Ο λαός ψηφίζει ΟΧΙ και του το κάνουν πραξικοπηματικά ΝΑΙ. Οι βουλευτές υποχρεώνονται να ψηφίζουν νομοσχέδια εκατοντάδων σελίδων, που αλλάζουν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς καν να τα διαβάσουν. Οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο αποφασίζουν ακόμη και πώς θα λειτουργούν τα φαρμακεία και τι ώρες θα ανοίγουν τα μαγαζιά. Όλα αυτά αποξενώνουν ολοένα και περισσότερους από την πολιτική, δημιουργώντας ευνοϊκό έδαφος για τη δημαγωγία της Χρυσής Αυγής.

Χρειαζόμαστε μια νέα, λαϊκή «μεταπολίτευση» που θα αλλάξει εκ θεμελίων αυτό το σάπιο σύστημα. Τα στοιχειώδη μέτρα εκδημοκρατισμού- κατάργηση των μηχανισμών καταστολής του «εχθρού λαού», όπως τα ΜΑΤ, αντιμετώπιση της διαπλοκής και της διαφθοράς, απλή αναλογική σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες- είναι αναγκαία, αλλά δεν επαρκούν. Στόχος μας είναι μια νέα δημοκρατία του λαού, όπου η λαϊκή κυριαρχία δεν θα ταυτίζεται μόνο με μια στιγμή στα τέσσερα χρόνια.

Η Λαϊκή Ενότητα θα ενισχύσει όλες τις μορφές αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και πάλης που δημιουργεί η λαϊκή αυτενέργεια στην πορεία των κοινωνικών αγώνων, ιδιαίτερα στις στιγμές της κορύφωσής τους. Επιδιώκουμε αυτές οι δομές- λαϊκές επιτροπές, συμβούλια πολιτών κ.α.- να εκφράζουν το γενικό συμφέρον της εργαζόμενης Ελλάδας και όχι αποσπασματικές ή και συντεχνιακές διεκδικήσεις. Να διαμορφώνουν πολιτικές, να ασκούν κοινωνικό έλεγχο στην κυβέρνηση και να εξελίσσονται σε μορφές μιας νέας, λαϊκής εξουσίας.

Δεσμευόμαστε για μια Συντακτική Εθνοσυνέλευση, που θα καταρτίσει και θα υποβάλει σε δημοψήφισμα το σύνταγμα αυτής της νέας, λαϊκής εξουσίας, όπου θα συνυπάρχουν μορφές άμεσης και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Προτείνουμε περιορισμένο αριθμό θητειών για τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, τους βουλευτές και όλες τις θέσεις εξουσίας. Να υπάρχει δυνατότητα ανάκλησης βουλευτών από τους εκλογείς τους και διεξαγωγής τοπικών ή πανεθνικών δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία πολιτών. Να εγκατασταθεί η δημοκρατία και στους χώρους δουλειάς με την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος εργασιακής ζούγκλας και τη θέσπιση μορφών εργατικού ελέγχου στις επιχειρήσεις. Να κοπεί ο ομφάλιος λώρος ιδιοκτητών μεγάλων μέσων ενημέρωσης- πολιτικής εξουσίας και να θεσπιστούν αυστηρά κριτήρια κοινωνικού ελέγχου στη ραδιοτηλεόραση. Να γίνει επιτέλους πράξη ο διαχωρισμός Εκκλησίας- κράτους και να αξιοποιηθεί για τις λαϊκές ανάγκες η εκκλησιαστική περιουσία. Να καταπολεμηθεί ο σεξισμός και κάθε διάκριση με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.

Για ένα μεγάλο μέτωπο ανατροπής

Ο εύκολος δρόμος, της ανάθεσης των ελπίδων σε μια κυβέρνηση που θα έλυνε το κοινωνικό πρόβλημα, κατέληξε σε αδιέξοδο τον Ιούλιο του 2015. Έτσι φτάσαμε στο «πρώτη φορά Αριστερά, τρίτη φορά μνημόνιο».

Δεν υπάρχει λύτρωση χωρίς προσπάθεια και σύγκρουση. Μόνο ο αγώνας του οργανωμένου λαού μπορεί να εμποδίσει αντιλαϊκά μέτρα, να δρέψει κοινωνικές κατακτήσεις και να φέρει τη μεγάλη αλλαγή.

Για τη Λαϊκή Ενότητα η κυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός- άλλωστε, το απέδειξαν ιδρυτικά στελέχη της όταν εγκατέλειψαν θέσεις εξουσίας για να μην προδώσουν τις αρχές τους. Όπως δεν είναι αυτοσκοπός ο ισόβιος περιορισμός στην αντιπολίτευση. Οι αντιστάσεις του λαού θα μείνουν κατακερματισμένες, αν δεν έχουν προοπτική την πολιτική ανατροπή. Την ανάδειξη μιας κυβέρνησης της μαχόμενης Αριστεράς, μιας εξουσίας των εργαζομένων, με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα δημοκρατίας, εθνικής ανεξαρτησίας, παραγωγικού μετασχηματισμού, οικονομικής ανόρθωσης, κοινωνικής δικαιοσύνης και οικολογικής προστασίας.

Ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θέλουμε να γίνει, με τους αγώνες και τη θέληση του ελληνικού λαού, όχημα μετάβασης στο σοσιαλισμό. Μια νέα κοινωνία, με πρωταγωνιστή τον κόσμο της εργασίας και ενθάρρυνση της λαϊκής αυτενέργειας, της συμμετοχής, της δημιουργίας και της καινοτομίας, μακριά από γραφειοκρατίες. Μακριά από την αποξένωση των εργαζομένων και τον σφετερισμό στο όνομά τους των μέσων παραγωγής και των κοινωνικών λειτουργιών.

Αγωνιζόμαστε για ένα ευρύτατο μέτωπο όλων των ανυπότακτων δημοκρατικών, αντιιμπεριαλιστικών, πατριωτικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων, πρώτα απ' όλα στο κοινωνικό, αλλά και στο πολιτικό πεδίο, με τη συμμετοχή όλων των φορέων, ρευμάτων και συλλογικοτήτων, που υπάρχουν σήμερα ή θα δημιουργηθούν αύριο. Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στις δυνάμεις της αντιμνημονιακής, αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς. Τίποτα δεν θα μας δικαιολογήσει απέναντι στην Ιστορία, αν καθηλωθούμε σε άγονες διαμάχες, στον πλειστηριασμό της μεγάλης φράσης, στην αναζήτηση δικαίωσης όχι μέσα από τη μεγάλη λαϊκή νίκη, αλλά μέσα από τον μικρό, ενδοαριστερό εμφύλιο. Μια τέτοια Αριστερά δεν την έχει ανάγκη ο λαός. Στην πραγματικότητα, προσφέρει υπηρεσίες μόνο στο σύστημα.

Καλούμε τις νέες και τους νέους να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της ανατροπής. Γιατί το μέλλον τους δεν μπορεί να είναι ο άξενος καπιταλιστικός κόσμος, που καταστρέφει την εργασία, τον πολιτισμό και τη Φύση. Για την επιστροφή στο μέλλον του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα- μιας κοινωνίας όπου θα κυριαρχεί όχι το παντοδύναμο κράτος και το πάνσοφο κόμμα, αλλά το κοινό αγαθό και η κοινότητα των ελεύθερων, δημιουργικών ανθρώπων.

Με μια άλλη Αριστερά, για μια Ελλάδα της κοινωνικής χειραφέτησης και της λαϊκής κυριαρχίας.